De paardenfluisteraar
Van boer Jan mag ik op de zachtaardige Darkje een rondje door de manege rijden. Wat een machtig gevoel om zo’n groot paard te berijden, je zit echt heel hoog. De adrenaline giert door mijn lijf, maar het ritmisch geschommel brengt me tot rust. Haar volle lange manen golven mee met haar bewegingen. Met haar brede krachtige schouders ziet ze eruit als een stevig werkpaard.
De boer vertelt dat paarden schrikbeesten zijn, daarom moet je ze rustig benaderen. Ik voel meteen een verwantschap, ik ben ook zo’n schrikbeest. Als ik hardloop komen honden regelmatig op me afrennen en ik schrik altijd. Voorzichtig knuffel ik Darkjes ranke hals en geef haar bemoedigende klopjes.
Mijn dochter en ik hebben net de film De paardenfluisteraar gezien, waarin Robert Redford de nog piepjonge Scarlett Johanssn en haar paard geneest van een traumatisch ongeval waarbij haar vriendin is overleden.
‘Hoe word je een paardenfluisteraar?’ vraag ik boer Jan.
Hij vertelt dat je nauwkeurig het gedrag van paarden in moet observeren. Als je paarden op een zelfde manier benadert, bouw je een band met hen op. Je moet leren hun lichaamstaal te lezen en zelf natuurlijk leiderschap ontwikkelen. Vraag jezelf af: welke plek neem jij in de ruimte in; wat is je persoonlijke ruimte? Ben je iemand die druk legt op anderen, of stuur je met zachte hand? Straal je zekerheid uit met je houding?
Meteen komt een beeld omhoog van de film waarin paardenfluisteraar Redford elke dag weer rustig gehurkt wacht tot het paard naar hem toe komt. Hij moet wachten totdat het paard hem aanraakt, vertelde mijn dochter. Dan weet hij dat het paard zijn leiding accepteert.
Even later bewonder ik een groot paard in de stal. De boer vertelt dat een paard een dominant of een niet-dominant is, zowel bij merries als bij hengsten. Ze krijgen die positie door de groep toegewezen. Merries via communicatie en hengsten door te vechten. Paarden spiegelen elkaars gedrag, maar ook het gedrag van hun berijder. Daarom kunnen mensen veel leren van paarden, zegt hij.
‘Net zoals er bij mensen in een groep kleinere vriendengroepen ontstaan, gebeurt dat bij paarden ook,’ vertelt hij enthousiast. ‘Sommigen kunnen elkaar niet uitstaan en kunnen daarom niet samen in een weitje staan. We matchen de paarden daarom net zo lang tot het klikt.’
Hoe zouden we op de werkvloer dit mooie matchingsysteem kunnen introduceren?
Recente reacties