De afgelopen dagen heb ik samen met wandelcoach en natuurtrainer Oda Salomons de natuur gevoeld, gehoord, geroken, geproefd en met een nieuwe blik gezien.

‘Een kwartier later dan ik had gezegd, kom ik aan bij camping Harskamperdennen waar Oda mij staat op te wachten. De Veluwe is een van mijn lievelingsplekken om te kamperen. Ik voel me gehaast en gestrest. Oda stelt me gerust, ik ben van harte welkom. De tent staat opgezet en mijn spullen kan ik gelijk wegzetten.

Ik voel me direct welkom en op mijn gemak. We drinken eerst wat bij de tent waarna Oda mij de camping laat zien om een indruk te krijgen van de omgeving. Ik voel dat ik langzamerhand tot rust kom waardoor ik meer open ga staan voor wat ik om mij heen zie. Het begint zachtjes te regenen, de zon gaat onder en de maan komt tevoorschijn. Bij de tent is een grote shelter waaronder we kunnen schuilen en kletsen. Ik voel me rustig aan lekker doezelig worden. Even later maak ik me klaar voor een nacht in de tent met het rustgevende geluid van de regen op het tentdoek.

Training Neem het avontuurlijke pad
De volgende ochtend staat een heerlijk ontbijt klaar, yoghurt met muesli en banaan en een kop koffie. Wat een heerlijk begin van de dag, met mijn gezicht in het zonnetje en goed gezelschap.
‘Wat is je gevoel uitgedrukt in een weertype?’ vraagt Oda.
‘Ik voel me een kalme beek die rustig kabbelt langs de oever.’
‘Wat is je verlangen naar avontuur, wat je wil doen binnen nu en drie dagen?’ vraagt ze.
Het eerste wat in mij op komt, is bij zonsopgang een duik in de zee nemen. Door deze oefening leer ik dat ik naast mijn verplichtingen ruimte mag maken om iets te doen waar ik naar verlang, maar tot nu toe geen stap in heb kunnen zetten. Ook ben ik mij er meer bewust van geworden dat ik een intern verlangen heb om iets ‘geks’ te willen doen. Samen met mijn kinderen deden we dat op vakantie wel, bijvoorbeeld ‘s ochtends pizza eten of om negen uur ‘s avond een duik nemen in de Weisensee.

Hoe kan ik meer avontuur in mijn dagelijks leven brengen? Ik laat symbolisch zand als losse korrels door mijn vingers glijden en laat blokkades achter mij. Mijn verlangen naar iets doen waar ik energie van krijg, symboliseer ik met de kracht van een steen.

Grenzen stellen
De volgende dag maken we een wandeling door het bos naar het Kootwijkerzand. Deze ochtend is het thema: ‘Grenzen stellen met zelfcompassie’.
We lopen het bos in en ik voel mij als een tropische warme zachte bries. Tijdens de wandeling word ik me er meer bewust van dat ik aandacht mag schenken aan signalen die mijn lichaam afgeven.
Aandacht voor mijn lichaam via een bodyscan, zorgt ervoor dat ik merk dat mijn grens aan het licht wil komen, de eerste fase van bewustwording.

Oda onderbouwt met wetenschappelijke literatuur hoe mensen reageren in onverwachte situaties. Ieder mens heeft drie systemen om emoties te verwerken en reageert vanuit een van deze systemen: een gevaarsysteem, een jaagsysteem of een zorgsysteem. Het gevaarsysteem zorgt voor zelfbescherming, het is de vecht-, vlucht- of bevriesrespons. Het jaagsysteem is gericht op bevrediging van behoeften. Het zorgsysteem krijgt ruimte wanneer er niets hoeft, het gevaar is geweken de honger is gestild. Het richt zich op verbinding, harmonie en welzijn.

Ik leer dat deze processen een rol spelen in ieders leven en eenieder verschillend reageert in situaties. Als mijn gevaarsysteem getriggerd word, reageer ik soms impulsief of trek ik mij terug. Ik leer tijdens de wandeling hoe ik beter voor mijzelf kan zorgen. In gedachten ga ik naar een veilige plek, waar ik rust en kracht ervaar. In situaties waarin ik mij bedreigd voel, of als ik over mijn grens laat gaan, kan ik mijn poort sluiten. Ik heb een keuze om vanuit een andere invalshoek te reageren. Ik heb invloed op mijn manier van denken en niet op dat van anderen.

Aan het eind van de training vraagt Oda weer te beschrijven hoe ik me voel in de vorm van een weerbericht. Ik voel me als een tornado, vol emoties en gedachten. Ik bevind me in het oog van de tornado en kijk rustig toe naar wat er om en in mij heen gebeurt, zonder er door meegesleept te worden.
Na de wandeling komt een moment van rust. We liggen in het zand, mijn gezicht in het zonnetje, ik sluiten mijn ogen en dan…. even niks.

Ontluikende bloem
Ik heb twee prachtige en zeer waardevolle wandelingen gemaakt. Oda, ik wil je met heel mijn hart danken voor je veilige, inspirerende, betrokken en professionele wandelingen met daarbij aandacht voor mij als persoon en de mogelijkheid om me te kunnen ontwikkelen.
Ik voelde mij als een bloem die langzaam open ging, mijn zintuigen namen de omgeving waar, ik rook alles wat voorbijkwam en mijn ogen richtte zich naar het zonlicht.
De ontwikkelingen die ik na onze mooie dagen heb ervaren wilde ik graag delen met deze woorden.

• Lees hier mee over de training Grenzen stellen
• Meer informatie over de training Neem het avontuurlijke pad
• Neem contact op: oda@rewildyourself.nl