Vergader je vandaag onder tl-lampen in afgesloten ruimten? Laat je door deze Ted Talk inspireren en neem mensen mee voor een wandelvergadering. Frisse lucht en beweging brengen je creatieve oplossingen.
Bekijk deze Ted Talk:
‘We gaan zo een oefening doen om je lichaam te leren gebruiken als kompas. Soms heb je geen bereik, misschien ben je bang om te verdwalen of je wilt gewoon lekker door het bos banjeren zonder uitgestippelde route, dan is het handig als je je kunt oriënteren met je zintuigen.’
We zitten in een kring rond de vuurschaal. Deze oefening is mijn bijdrage aan de bonte avond tijdens ons jaarlijkse familieweekend in een blokhut in de bossen van Ommen.
‘Denk even na en als ik tot drie tel wijzen jullie aan waar je denkt dat het oosten ligt. Een, twee, drie.’
Alle vingers wijzen een andere richting op. Ik had ter voorbereiding het kompas gecheckt, zonder zon vind ik het lastig me te oriënteren. Alleen mijn nichtje Siena wijst exact de goede kant op. Haar vader, een gps-expert die nog nooit verdwaald is, lacht trots – ook al wijst zijn vinger nu toch echt naar het westen.
‘Hoe wist je dat daar het oosten ligt?’ vraag ik.
‘De zon komt op in het oosten en gaat onder in het westen. Ik zag gisteren de zon daar ondergaan,’ zegt ze met een grijns.
‘Goed, sluit nu je ogen, zeg wat je hoort en probeer aan te wijzen waar het geluid vandaan komt.’
‘Het ruizen van de bomen.’ ‘Knapperen van het vuur.’ ‘De alarmbellen van de spoorwegovergang.’ ‘Een koekoek.’ ‘Vrolijke vogelgeluiden.’
‘Geluiden helpen je om je te oriënteren waar je bent,’ vertel ik. ‘Wandel nu in stilte met me mee. Zeg alleen iets als je wat ruikt, hoort of iets opvallends ziet of voelt. Stel al je zintuigen open.’
We lopen door de zandkuil, langs het vennetje omringd door dennen, linden en eiken. We ruiken de rottende geur van het stilstaande water, dennen en hars. We horen zoemende muggen, vogels en een trein. Bovenop de zandheuvel verdeel ik de groep in drieën en vraag:
‘Stel je bent een vogel en je zag ons net wandelen van de Blokhut naar deze plek, wat heb je gezien onderweg? Wil je dat hier in het zand tekenen, je mag allerlei materialen gebruiken, stokjes, gras dennenappels.’
Even later bewonderen we elkaars plattegronden. De ene groep heeft een plat perspectief met een tekening van de blokhut, het water en de bomen. De andere groep heeft met stokjes de contouren van de blokhut, het water en de bomen getekend. De derde groep maakt een driedimensionale kaart met een zandkasteel voor de blokhut en de zandkuil. Drie houtjes symboliseren de driepootvuurschaal, dikke stokken staan rechtop in het zand, bedekt met gras en staan voor het bos.
‘Nu gaan we naar de laatste opdracht. Wie wil zo met een blinddoek voor teruglopen naar de Blokhut? Ik ga jullie eerst desoriënteren, daarna probeer je de weg te vinden.’
De helft wil meedoen de andere helft begeleidt de blinden en let op dat ze niet van het duin vallen of in het vennetje terechtkomen. Mijn nichtje Lucca pakt een grote stok en wandelt voortvarend met de stok zwiepend voor zich uit richting de Blokhut. Een ander wandelt arm in arm met de blindenbegeleider. Siena gaat haaks op de berg staan en schuift met haar voeten door het zand naar beneden. Weer een ander houdt zijn handen naar voren. Intuïtief volgt ieder een eigen strategie om rechtstreeks of via een omweg bij de Blokhut te komen.
‘Hoe is het jullie gelukt de weg te vinden met je lichaam?’ vraag ik als we weer rond het vuur zitten.
‘Ik luisterde naar de geluiden van de anderen, zo wist ik waar ik naartoe moest, zegt Siena’
‘Ik rook het vuur,’ zegt Lucca die als een van de eersten arriveerden.
‘Ik voelde waar mijn begeleider heen wilde.’
‘Ik kwam op het gras en wist dat we alleen op zand hadden gelopen.’
‘Ik vertrouwde erop dat de anderen de weg zouden weten en volgde hun stemmen,’ zegt mijn neefje.
Hoe goed werkt jouw lichaam als kompas? Vertrouw jij op de kennis van anderen, volg je het bewegwijzerde pad of kun je ook de weg vinden in het donker of zonder GPS
Wie durft te verdwalen,
vindt nieuwe wegen
// Erasmus
Ons brein gaat voor kortetermijngeluk, vertelt neuropsycholoog Elke Geraerts aan zeshonderd coaches op de Dag van de coach rond het thema Moed. Het houdt van het gelukshormoon dopamine die vrij komt bij:
Likes – Hoera, ze vinden me leuk!
Appjes – Ik hoor erbij!
Mails – Ha, er is nieuws.
Een nieuwe taak oppakken – Jij bent belangrijk!
‘Die kleine gelukmomenten zorgen ervoor dat ons brein de hele dag in de alertstand staat en we verslaafd zijn aan de afleiding van ons mobieltje.’
Geraerts stimuleert ons om de moed te hebben onze gewoontes te bekijken en ons brein te geven wat het nodig heeft – werken in aandacht. Ze geeft wat cijfers uit wetenschappelijk onderzoek:
Oefening: Begin moedig de dag met wat anders
Ik daag jullie uit om volgende week elke ochtend minstens een uur te singletasken. Zo kun je in die hyperfocus komen:
* Blokkeer elke ochtend een uur in je agenda,
* Werk op een plek waar je een uur lang niet gestoord kunt worden.
* Zet je mobiel in de vliegtuigmodus.
* Staar regelmatig uit het raam of naar mooie natuurbeelden op je beeldscherm als je over iets nadenkt.
* Zet de notificaties van je mail uit.
Deel je ervaringen
Ben je verslaafd aan prikkels (het gelukshormoon dopamine) of gaat het singletasken je best goed af?
Neem contact op:
oda@rewildyourself.nl
www.rewildyourself.nl
‘Het voelt net alsof ik een kindje heb gekregen,’ zeg ik tegen de man van de Kamer van Koophandel, die mij als eerste feliciteert met mijn onderneming.
Hij lacht en wenst me veel succes.
‘Ik kom snel weer langs om mooie dingen bij je te laten drukken,’ roep ik blij tegen de stugge drukker, weglopend met dozen vol notitieboekjes, plattegronden en visitekaartjes die je op de foto hierboven ziet.
‘Ja, ja, zorg eerst maar dat je je trainingen en coachtrajecten verkocht krijgt,’ zegt hij nuchter.
‘Het klinkt mooi, maar wat betekent Rewild Yourself eigenlijk,’ vraagt een vriendin.
‘Het verwijst naar een onvervuld verlangen naar een wilder leven,’ vertel ik. ‘Rewilding is een nieuwe beweging en lijkt een reactie op de toenemende vervreemding van de natuur. De meeste mensen verblijven een groot deel van de dag in met kunstlicht verlichtte ruimten met airco, waardoor ze weinig meer merken van het dag- en nachtritme, de wisselende seizoenen. Wie ruimte geeft om zijn leven te ‘herwilderen,’ komt weer in contact met zijn creativiteit en innerlijke kracht.’
‘Dat klinkt mij nog iets te vaag,’ zegt ze. ‘Je bent juist zo concreet en in de wetenschap geworteld.’
‘Denk dan aan hoe je je voelt op vakantie, het vakantiegevoel dat ontstaat doordat je nieuwe gebieden bezoekt, avonturen beleeft. De vrolijke, sportieve persoon met het wilde hart die je bent op vakantie, degene die je graag wilt zijn, maar die je kwijtraakte door het uitgesleten spoor van het leven waar je in terecht bent gekomen.’
‘Mm, ja, dat vakantiegevoel vasthouden klinkt goed,’ zegt ze met een dromerige blik in haar ogen. ‘In de zomer zijn we eigenlijk altijd buiten, beklimmen bergen, stoken vuurtjes op het strand en gaan naar bed als de zon ondergaat.’
‘Ja,’ roep ik enthousiast, ’dat gevoel van vrijheid en ruimte is precies wat ik mijn coachees en trainees gun. En dat doe ik met mijn voeten stevig geworteld in de aarde en in de wetenschap.’
‘Jezelf in de markt zetten is niet je sterkste kant, maar als je zo doorgaat met bloggen, komt dat vast wel goed,’ zegt mijn businesscoach en broer Hugo als ik hem bel voor een laatste peptalk voor mijn livegang.
Want net zoals je een heel dorp nodig hebt om een kind op te voeden, heb je de samenleving nodig om een bedrijf te laten groeien.
Benieuwd naar mijn diensten?
Neem een kijkje op rewildyourself.nl
De zonnige look & feel is ontworpen door mijn maatje art director Rob Molthoff
‘Weet je waarom we ons nu zo lekker voelen?’ vraag ik aan mijn man bij de waterval in de Hortus Botanicus in Utrecht.
‘Ja, ja, nu ga je me vast weer een weetje vertellen over waarom het beter is om in de natuur te zijn dan in de stad’, zegt hij, stadsmens in hart en nieren.
Tsja, als natuurcoach/trainer hou ik ervan om onderzoeksliteratuur te lezen en te delen over hoe de natuur ons helpt om stress te verlichten.
‘Het zijn de negatieve ionen in de lucht die een stimulerend effect hebben,’ zeg ik. ‘Buiten zijn er veel meer negatieve ionen dan binnen en vooral in het bos in de buurt van watervallen, rivieren en beekjes kan de lucht wel honderdduizend negatieve ionen per kubieke centimeter bevatten, terwijl de lucht in je kantoor maar honderd per kubieke centimeter bevatten.’
We slenteren verder door de enorme rotstuin, ruiken aan de bloemen, bewonderen de heksenketel, waar ik meteen zin krijg om als een kind een heksendrankje te brouwen van brandnetel, slootwater, akelei en paddensap voor een sinister tintje. Ik voel hoe helder mijn geest wordt en ik ga me steeds energieker voelen.
Voel je vandaag de stress toenemen?
Verlaat je kantoor en sta stil op een rustige plek langs het water. Doe deze simpele oefening van Dr. Qing Li, internationeel expert op het gebied van bosgeneeskunde. Ook in de stad helpt deze oefening je om kalm te worden. Je hartslag en bloeddruk dalen, je spieren ontspannen en je ademt buiten meer negatieve ionen in dan binnen. Denk je misschien ‘O jee, wat zullen anderen denken als ze mij zo zien staan,’ kies dan een plek waar men je niet kan zien. Of denk: ‘Ik heb geen invloed op wat mensen over mij denken, alleen op hoe ik erop reageer.’
Mindfulnessoefening: berghouding
Sta met je armen naar buiten gericht. Adem in door je neus en til terwijl je inademt langzaam je armen op tot je handen elkaar boven je hoofd ontmoeten. Houd de houding vier tellen aan. Reik dan hoger en draai je handen terwijl je op je tenen gaat staan, zodat je handen naar buiten gericht zijn. Begin langzaam uit te ademen terwijl je je armen laat zakken. Wanneer je terug bent in je beginhouding vul je je longen nog eens diep met de frisse lucht. Doe dit drie keer.
Benieuwd naar de kunst en wetenschap van het bosbaden? Lees Shinrin-Yoku, hoe bomen je kunnen helpen gezond en gelukkig te worden van Dr. Qing Li
Recente reacties